dzień, który zaczął się marnie...: szczęście niepojęte

sobota, 12 grudnia 2020

szczęście niepojęte

cudownie jest po rozłące zobaczyć, przytulić i pogadać z Synami, wspaniale jest widzieć jacy Chłopcy są radośni i rozbrykani na widok rodziców więc można się zachłysnąć szczęściem i miłością...

ale tylko na chwilę, bo w głowie cały czas kołacze się strach i błaganie o to aby było normalnie...

2 komentarze:

Unknown12 grudnia 2020 06:41
Aby było normalnie.
Tak mało i aż tak dużo.
Niech sie spełni.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Michał14 grudnia 2020 09:22
oby!
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

"IMPERIUM wale się nie rozpadło"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"miłość - to jest tak jakby cały czas żyć

z nabitym rewolwerem przy głowie,

bo wiem, mam absolutną pewność,

że jeśli coś się z nią stanie, cokolwiek,

będzie już po mnie"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"wróble znów fruwają"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"najpierw przyszli po komunistów,

ale się nie odezwałem, bo nie byłem komunistą,

potem przyszli po związkowców

i znowu nie protestowałem,

bo nie należałem do związków zawodowych.

potem przyszła kolej na Żydów,

i znowu nie protestowałem,

bo nie byłem Żydem.

wreszcie przyszli po mnie

i nie było już nikogo, kto wstawiłby się za mną"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"świetliki na wietrze"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"nie wierz gdy mówią,

że jestem już tylko cmentarzem.

potrafię w Tobie zamieszkać

i zadam Ci tyle bólu ile potrzeba do życia.

uplotę Ci koszyk ze smutku

i schowam w nim zardzewiały klucz do Ciebie.

tylko uwierz, jeszcze nie nadszedł czas

gdy będziemy rozbrzmiewać krzyżami"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"ponieważ nie mogłam mieć wszystkiego

nie dbałam o brak mniejszych rzeczy"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"gdyby nie obchodziło Cię co się ze mną dzieje

a ja nie dbałbym o Ciebie,

wędrowalibyśmy przez nudę i ból

zastanawiając się w strugach deszczu

kogo za to obwinić?

i pilnując się przed uskrzydlonymi świniami"