"muszę to przetrwać,

przeczekać, przeczekać trzeba mi.." - w pracy mam ciężko jak nigdy i jakoś nie radzę sobie z uczuciami gdy moje Dzieci są daleko ode mnie, wiadomości ze zdjęciami znad morza gdzie są z dziadkami, długie, rodzinne rozmowy z Synami przez telefon wpędzają mnie w tęsknotę graniczącą ze smutkiem a moje technologiczne osiągnięcie, z którego jestem dumny - czyli ustawienie zdjęcia Dzieci na zegarku - kłuję mnie teraz w serduchu gdy spojrzę na czas, kurde, zastanawiam się czy nie powinienem brać jakiś leków na wyciszenie emocji..?